สัมภาษณ์ “เบิร์ต คิง” นักซิ่งตีนผีเจ้าของสถิติ 332 กม./ชม.

วิธีเล่น ballstep2 คุณเคยทำความเร็วบนรถแดร็กสเตอร์ได้สูงสุด 332 km/h ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ช่วยบอกเคล็ดลับเราที?
เคล็ดลับน่ะเหรอ? จริงๆ แล้วการขับแดร็กสเตอร์มันมีส่วนประกอบสำคัญอยู่ด้วยกัน 3 อย่าง คือคุณต้องมีรถที่ถูกต้องเหมาะสม, มีอะไหล่ที่เหมาะกับรถคุณ ผมหมายถึงเวลาคุณไปหาซื้อพวกอุปกรณ์สำรอง คุณต้องศึกษาด้วยว่าชิ้นไหนที่จะเหมาะกับรถคุณที่สุด และอย่างสุดท้ายคือ สนามที่ขับต้องเป็นสนามที่ดีเยี่ยม

ความรู้สึกมันเป็นยังไง ตอนนั่งอยู่ในรถที่มีความเร็วขนาดนั้น?
เหนือคำบรรยาย! ผมบอกได้คำเดียวจริงๆ ในโลกนี้คงไม่มีคำไหนอธิบายอารมณ์ผมในตอนนั้นได้เลย

ครั้งแรกที่ทำได้คุณตื่นเต้นมากมั้ย?
ก่อนอื่นผมคงต้องพูดเผื่อสำหรับหลายๆ คนที่อาจจะยังไม่คุ้นกับการแข่งรถแดร็กสเตอร์ การแข่งครั้งหนึ่งเราจะขับกันหลายรอบ ความรู้สึกตอนแข่งรอบแรกของผมจะเหมือนกันทุกครั้งคือ ผมจะตื่นเต้นมากความรู้สึกตอนที่เข้าไปนั่งบนเก้าอี้แคบๆ และเข้าเกียร์เรียบร้อยแล้ว ชีพจรผมจะเต้นเร็วมาก มันเต้นแรงและเร็วจนผมรู้สึกได้ แต่พอรอบที่ 2-3-4 ก็จะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว

คิดจะทำลายสถิติเดิมของตัวเองมั้ย?
แน่นอนที่สุด! ทุกครั้งเลยนะ…ทุกครั้งที่เหยียบคันเร่งออกไปผมก็หวังจะทำให้ดีกว่าเดิมเสมอแหละ

คุณเข้าวงการ Dragster ได้ยังไง?
เรื่องมันก็นมนานมาแล้ว ตอนนั้นผมอายุ 17 เพื่อนๆ ที่อยู่ในเมืองเนเปอร์ก็ชอบแดร็กสเตอร์กันทั้งนั้น ในเมื่อเพื่อนผมทุกคนชอบกันหมด ก็ไม่แปลกที่ผมจะชอบตามเพื่อนไปด้วย และก็เริ่มหัดขับหัดแข่งตั้งแต่นั้นมา

มันมีเสน่ห์ตรงไหน ทำไมคุณถึงหลงใหลนัก?
คุณต้องลองไปอยู่ตรงนั้นดูสักครั้ง แล้วจะรู้ว่ามันสนุกแค่ไหน เวลาที่คุณได้ยินเสียงเครื่องยนต์ ได้กลิ่นควัน อะดรีนาลีนในตัวคุณมันจะหลั่งออกมามากมายเลยล่ะ แล้วการแข่งแดร็กสเตอร์มันจะไม่เหมือนแข่งรถอย่างอื่น เพราะในสนามจะมีแค่รถของคุณกับคู่แข่งเพียง 2 คันเท่านั้น ไม่มีตัวแปรอื่นเข้ามาเอี่ยว ไม่มีกรรมการลำเอียงเหมือนกีฬาอื่น เรียกว่าแข่งแบบนี้มันต้องดวลกันตัวต่อตัว แพ้ชนะก็เห็นกันไปเลย

แล้วคุณได้ Goodyear มาเป็นสปอนเซอร์ได้ยังไง?
พอดีภรรยาผมทำงานให้กู๊ดเยียร์ในนิวซีแลนด์อยู่แล้ว บังเอิญวันหนึ่งเจ้านายของเธอก็มาเห็นรถคันนี้ของผมเข้า เขาก็แปลกใจมาก ถามใหญ่เลยว่านี่รถใคร พอรู้ว่าเป็นรถของผมเท่านั้นแหละ เราก็ได้เริ่มคุยกันจริงๆ จังๆ แล้วนับตั้งแต่นั้นมาผมกับกู๊ดเยียร์ก็ได้ร่วมงานกันมาเรื่อยๆ

เขาให้เป็นเงิน?
อ๋อ เปล่าหรอก ไม่ได้ให้เงินซะทีเดียว แต่เขาให้ยางผมใช้ตลอดปี ทั้งคู่หน้าและคู่หลัง

ยางนี่มันต้องเปลี่ยนกันบ่อยขนาดนั้นเลยเรอะ?
ก็อย่างที่ผมบอก เวลาแข่งกันทีหนึ่งมันก็ต้องวิ่งกันหลายรอบ แต่ถ้าจะเอาให้เข้าใจง่ายๆ เลยนะ รถวิ่งได้ 35 ครั้งก็ต้องเปลี่ยนกันชุดหนึ่งแล้วล่ะ คุณคิดดูสิว่า รถคันนี้มันวิ่งทางตรงและสั้นมากเลยนะ แข่งครั้งหนึ่งก็วิ่งแค่ 1 / 4 ไมล์ (402 เมตร) แต่ยางมันใช้วิ่งได้แค่ 35 ครั้งเท่านั้น คุณก็คิดดูแล้วกันว่าแดร็กสเตอร์มันโหดกับยางมากแค่ไหน

ความใฝ่ฝันสูงสุดในฐานะนักแข่ง คือ?
ผมก็อยากชนะไปหมดทุกสนามนั่นล่ะ โดยเฉพาะในนิวซีแลนด์เราจะมี Drag Race ระดับชาติในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี ซึ่งมันเป็นรายการที่ใหญ่ที่สุด และผมเองก็ลงแข่งมาหลายหน แต่ยังไม่เคยความแชมป์ในรายการนี้ได้เลยสีกที ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะพิชิตมันให้ได้สักวันนะ

คุณเป็นมนุษย์ประเภทที่ใช้เวลาขลุกอยู่กับรถ Dragster ทั้งวันเลยรึเปล่า?
ความจริงเรื่องนี้คุณน่าจะไปถามภรรยาผมมากกว่านะ (หัวเราะ) แต่เธอเคยบอกว่า ผมเอาแต่อยู่กับเพื่อนแล้วก็คุยเรื่องแดร็กสเตอร์มันทั้งวัน อยู่แต่ในโรงรถ ปรับโน่นแต่งนี่ไปเรื่อย วันๆ ไม่ค่อยจะได้ออกไปไหน (ถ้าไม่ได้ออกแข่งน่ะนะ) เรียกว่าบ้าคลั่งกันเลยทีเดียว

งี้คุณมีเวลาว่างพาภรรยาออกไปเที่ยวบ้างมั้ย?
ปกติผมต้องตระเวนแข่งทั้งปีอยู่แล้ว ไปไหนทีก็ไปเป็นอาทิตย์ๆ และผู้คนที่มาแข่งแต่ละคนก็มาจากที่ไกลๆ กันทั้งนั้น ส่วนมากเราก็จะพาภรรยาไปด้วย ถือเป็นการพาครอบครัวไปเที่ยวสังสรรค์กันด้วยในตัว พวกเราที่ต้องลงแข่งก็แข่งกันไป ส่วนสมาคมแม่บ้านเขาก็ก็หาเรื่องเสวนาของเขาไป แล้วค่ำๆ ค่อยมาปาร์ตี้เล็กๆ ด้วยกัน มันก็สนุกไปอีกแบบนะผมว่า

ถามจริงๆ นะ เวลาแข่งคุณวางเดิมพันบ้างมั้ย?
ไม่เคยเลย…คุณอาจจะไม่เชื่อนะ แต่เราไม่พนันกันแบบนั้นเลยจริงๆ

คุณเคยขับรถหนีการไล่ล่าเหมือนในหนังบ้างมั้ย?
โอ๊ย…คุณรู้อะไรมั้ย? ในชีวิตประจำวันผมขับโคตรจะปลอดภัยเลย ถึงจะเห็นผมขับแดร็กสเตอร์เร็วเป็นจรวดงี้ก็เหอะ มันจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยล่ะ

เวลาขับบนถนน คุณขับเร็วมากมั้ย?
ผมว่าผมก็ขับเหมือนชาวบ้านชาวช่องทั่วไปแหละนะ เหยียบได้แค่ 100 km/h เพราะในนิวซีแลนด์เขาจำกัดความเร็วไว้เท่านั้น ขืนซิ่งมากกว่านี้มีหวังโดนหัวปิงปองจับปรับกันพอดี ผมได้ยินว่าในเมืองไทยอลุ้มอล่วยกันได้ถึง 120 นี่ยังถือว่าเร็วกว่าที่ผมขับปกติอีกนะ (หัวเราะ)

แล้วคุณเคยโดนจับความเร็วบ้างมั้ย?
จะว่าไปก็เคยเหมือนกันแฮะ (หัวเราะ) มันก็หลายปีมาแล้วล่ะที่โดนครั้งนั้นน่ะ จำได้ว่าผมเหยียบแค่ 120 เองนะ มันก็ไม่เร็วมากหรอก เพียงแต่ที่บ้านผมเขาเข้มงวดเรื่องนี้กันมาก

สารภาพตามตรงว่าเราขับเร็วกว่าคุณเยอะ!
งั้นเรอะ? (หัวเราะ) แต่ผมว่าเรื่องนี้สำคัญมากนะ ในสนามมันเป็นการแข่งขัน เราจะใช้ความเร็วแค่ไหนก็ได้ให้มันเร็วกว่าคู่แข่ง แต่บนท้องถนนจริงๆ มันยังมีคนอื่นอีกหลายชีวิต ต้องพยายามขับให้ปลอดภัยเข้าไว้

โอเค ต่อไปนี้เราจะเพลาๆ ลงหน่อย, คุณเคยเจออุบัติเหตุแรงๆ บ้างมั้ย?
ไม่เคยเลย ไม่ว่าจะในสนามหรือบนท้องถนน ก็บอกแล้วผมคิดเรื่องความปลอดภัยเป็นอันดับแรก

คุณเป็นนักแข่งประเภทที่มีสาวๆ รุมล้อมมั้ย?
มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดหรอกเพื่อน ทีมในนิวซีแลนด์ก็อย่างที่ผมเล่าให้ฟังน่ะ ไปแข่งที่ไหนทีทุกคนก็หอบครอบครัวไปด้วยกัน แล้วการแข่งแบบนี้ผมว่าเรามองมันเป็นกีฬามากกว่า ผมน่ะไม่ชินกับการมีสาวๆ มาห้อมล้อมเลย บอกตรงๆ (หัวเราะ)

แล้วคุณมีกองเชียร์สาวๆ กับเขามั้ย?
อืม…มันไม่ใช่ประเภทสาวสวยตามมากรี๊ดๆๆ น่ะนะ แต่จะเป็นแฟนประเภทมาแข่งด้วยกัน เป็นกลุ่มเดียวกันก็เลยเชียร์กัน ไม่ใช่แบบกรุ๊ปปี้มาเกาะ มาถ่ายรูป มาขอลายเซ็น หรืออะไรทำนองนั้น

ถ้ามีเด็กเดินหนุ่มมาหาคุณแล้วบอกว่าอยากเป็นนักขับ Dragster คุณจะบอกเขาว่า…?
ลุยเลยไอ้หนู! รับรองว่ามันส์มาก! แต่ว่าการแข่งมันอาจจะใช้เงินเยอะอยู้สักหน่อย นี่ผมเองเวลาไปไหนมาไหนก็จะหอบลูกชายไปด้วย อายุแค่ 14 แต่เขาก็เริ่มมาขลุกอยู่กับรถเหมือนผม เพราะพ่อก็อยู่ แม่ก็อยู่ เขาเองก็ไม่ไปสนใจอย่างอื่นนอกจากเรื่องรถ พอเขาโตขึ้นผมก็คงจะให้เขารับรถคันนี้ต่อจากผม